یورگن کلینزمن در 30 ژوئیه 1964 در گوپینگن آلمان متولد شد.

او به عنوان بازیکن تیم ملی آلمان توانست در مسابقات جام جهانی فوتبال 1990 به مقام قهرمانی جهان دست یابد و در سال 1996 نیز قهرمان اروپا شود.

او از 26 ژوئیه 2004 و زمانی که 40 سال داشت از سوی فدراسیون فوتبال آلمان به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال این کشور منصوب شد و به همراه الیور بیرهوف و یوآخیم لو تصمیم گرفت تا تیم ملی آلمان را در کشور خودش قهرمان جهان کند.

او پس از اینکه با تیم جوان آلمان توانست در مقابل برزیل بازی را با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان برساند توانست تیم ملی آلمان را در مقابل تیم ملی اتریش پیروز از زمین بیرون آورد.

سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان چند ماه مانده به برگزاری مسابقات جام جهانی مورد انتقادات شدید از سوی رسانه ها- سیاستمداران و ورزش دوستان قرار گرفت بخصوص پس از شکست 4 بر 1 تیمش در مقابل تیم ملی ایتالیا در اول مارس 2006 در معرض انتقادات بیشتری قرار گرفت و عضویت کلینزمن در تیم های فوتبال: 
1974 - 1972 تی بی گتینگن 
1978 - 1974 اس سی گایز لینگن
1980- 1978 اشتوتگارتر کیکرز 
1984 - 1980 اشتوتگارت 
1992 - 1989 اینتر میلان 
1994 - 1992 موناکو 
1995 -1994 تاتنهام هاتسپور 
1997 - 1995 بایرن مونیخ 
1998 - 1997 سامپدوریا 
2001 - 1998 تاتنهام هاتسپور 
2003 - 2001 ارنج کانتی بلواستارز 

موفقیت ها:
قهرمانی جهان 1990
قهرمانی اروپا (کاپیتان) 1996
قهرمانی جام یوفا 1991 - 1996
قهرمان لیگ آلمان 1997
قهرمان باشگاه های آلمان 1997
قهرمان سوپرجام ایتالیا 1989
آقای گل بوندس لیگا 1988
آقای گل جام یوفا 1996
بهترین بازیکن آلمان 1988 و 1994
بهترین بازیکن انگلیس 1995

 

یوفا: فرانتس بکن باوئر بی نیاز از معرفی است. مدافع و هافبک سابق تیم ملی فوتبال آلمان غربی که جام جهانی را در هیات یک بازیکن (سال 1974) و به صورت یک مربی (1990) برد ، چند سالی است که ریاست باشگاه ایام بازیگری اش (بایرن مونیخ) را به عهده دارد و نایب رئیس فدراسیون فوتبال آلمان نیز هست و سال گذشته ، ریاست کمیته سازماندهی جام جهانی را در خاک کشورش به عهده داشت و مدتی است که به عضویت هیات اجرایی فیفا هم درآمده است و این البته بجز ارتباطات کاری متعدد وی با شرکتها و سازمان های مختلف تجاری ورزشی است.

مهمتر این که مردی که به خاطر استیلایش بر میدان ، بدرستی قیصر نامیده شده و در ایام اوجش 2 بار توپ طلای اروپا را برد و با بایرن 3 بار جام قهرمانی باشگاه های اروپا را تصاحب کرد و طی 19 سال فوتبال حرفه ای ، گذارش به هامبورگ و کاسموس امریکا هم افتاد ، اینک یک کارشناس برجسته هم در امر فوتبال به حساب می آید و در 62 سالگی می تواند بوضوح بگوید که چه چیزهایی در فوتبال سر جای درستش نشسته است و کدامین خیر.

 

مروری کوتاه بر زندگی قاتل خموش!

هنوز آن شادیهای پس از گلش را به خاطر داریم، هنوز آن ضربات سر بی نظیرش را که کابوس هر دروازه بانی بود، به یاد می آوریم، هنوز هم که هنوز است چهره خیرخواهانه او را که در بحبوحه جام 90 به مردم کشور ما تسلیت گفت، از یاد نبرده ایم. حتی بخوبی به یاد می آوریم که مردم سرزمین ژرمن برای پسر مو بورشان در پایان جام جهانی 2006 چگونه در استادیوم دورتموند ایستادند، گریستند و او را تشویق کردند. او حالا وارد چهل و سومین سال زندگی اش شده است.
می خواهیم مروری کوتاه بر زندگی 43 ساله «یورگن کلینزمن» داشته باشیم؛ آن هم در حالی که مدام صحنه فریادهایش و لرزاندن تور دروازه مان پس از گلزنی اش در جام جهانی 98 از جلوی چشمانمان رژه می رود و البته صحنه جمع کردن کمکهای مردمی اش برای کمک به زلزله زدگان رودبار و بم از ذهنمان پاک نمی شود.
* دوران کودکی
شهر کوچک «گوپینگن» واقع در جنوب ایالت «بادن- ورتمبرگ» زادگاه کلینزمن است. شهری که تمام خاطرات بچگی او مربوط به آنجاست. یورگن مانند خیلی از کودکان آن زمان آلمان با فوتبال در کوچه و خیابان آشنا شد و به طور دقیق 8 ساله بود که برای تیم محله شان فوتبال بازی می کرد.
جالب اینکه او روزها درس می خواند و بعد از مدرسه راهی یک نانوایی می شد تا در آنجا روش پخت نان را فراگیرد، ولی اشتیاق به فوتبال و البته تشویقهای والدینش هرگز مانع جدایی او از ورزش محبوبش نشد.
روزی دو ساعت تمرین آن هم در سخت ترین شرایط بتدریج از او یک پدیده می ساخت، پدیده ای که بعدها به یکی از جاودانترین ستارگان فوتبال آلمان و جهان بدل شد.
یورگن تا 17 سالگی همچنان به صورت آماتور فعالیتش را در فوتبال ادامه داد تا اینکه ...
* آغاز راه
وی 17 ساله بود که به تیم «اشتوتگارت کیکرز» در لیگ دسته دوم آلمان ملحق شد. در ابتدای کارش از سوی مربی تیم در همه پستها به بازی گرفته شد (به جز دروازه بانی). یورگن در 61 بازی با پیراهن اشتوتگارت کیکرز موفق شد 22 بار گلزنی کند تا همین عامل موجب باز شدن راهی به سوی ترقی برای او شود.
سال 1984 کلینزمن با عقد قراردادی راهی تیم بزرگ اشتوتگارت شد و تا سال 1989 در آن تیم بازی کرد. هافبک سابق کیکرز به خاطر گلزنیهای فراوانش مربی اشتوتگارت را مجاب کرد تا از او در خط حمله استفاده کند. نبوغ ذاتی او در گلزنی کم کم درهای تیم ملی فوتبال آلمان را برای او گشود و کلینزمن در المپیک 1988 اولین تجربه های ملی اش را با کسب مدال برنز آن مسابقات به دست آورد.
البته قبل از آن نیز وی در مسابقات یورو 88 که در آلمان برگزار شد نیز شرکت داشت.
پس از درخشش در المپیک سران اینترمیلان دست به خرید ستارگان آلمانی فوتبال زدند تا از همشهری خود عقب نمانند. آنها کلینزمن، ماتئوس و برمه را به عنوان شاه مهره در اختیار گرفتند و موفق شدند که در سال 89 فاتح اسکودتو گردند.
یک سال بعد، جام جهانی 1990 در سرزمین چکمه برگزار شد و این ژرمنها بودند که توانستند بر بام جهان بایستند. خود کلینزمن بعدها آن واقعه را بهترین خاطره دوران ورزشی اش خواند.
گویا موفقیتهای او قرار نبود پایان یابد؛ زیرا بعد از جام جهانی، وی و تیم اینتر فاتح جام یوفا شدند و این اولین افتخار بزرگ باشگاهی او به شمار می رفت. 95 بازی و 34 گل آمار نسبتاً خوبی برای او بود.
اما یک نکته را در مورد او نباید از ذهنمان دور کنیم و آن اینکه در همان سالها که کلینزمن در اوج شهرت قرار داشت و طرفدارانش در سراسر گیتی پوسترش را به اتاق خواب خود می چسباندند کلینزمن از کارهای خداپسندانه و انساندوستانه دست برنمی داشت. نمونه شاخص آن همین که به مردم زلزله زده رودبار تسلیت گفت و حتی حاضر شد در یک بازی خیریه به نفع آسیب دیدگان زلزله شرکت نماید.
کلینزمن بعد از اینتر راهی تیم موناکو شد و در آن تیم بود که دست به اقدامی مهم زد. اقدامی که بعداً موجب آشتی ساکسونها با ژرمنها شد.
* محبوبترین آلمانی انگلیس!
کلینزمن در سال 1994 راهی جزیره مه آلود و پایتخت همیشه بارانی شد تا برای سفیدپوشان تاتنهام بازی کند. انگلیسی ها که بر سر بسیای از مسایل همیشه با آلمانها نزاع داشته و دارند! با انواع و اقسام توهینها پذیرای این تازه وارد به کشورشان بودند. (یکی از آن دلایل حذف انگلستان به دست آلمان در نیمه نهایی جام 90 بود) یکی از ورزشی نویسهای روزنامه «گاردین» عنوان مقاله جنجالی اش را چنین تیتر زد: «چرا ما از کلینزمن متنفریم!»
اما کلینزمن همیشه با خوش رویی و رفتار موقر و با گلزنیهایش پاسخ ساکسونها را می داد تا اینکه آخر فصل به عنوان مرد سال فوتبال لیگ جزیره انتخاب شد. همان روزنامه نگار روزنامه گاردین این بار در مدح او نوشته «چرا ما عاشق کلینزمن هستیم»!
حتی «تدی شرینگام» کلینزمن را به عنوان الگوی ورزشی خود خواند و ... اما این پایان قصه کامیابیهای «قاتل خموش» نبود.
وی وقتی که اعلام کرد قصد ترک لندن و بازگشت به وطن را دارد، با خیل عظیم هوادارانش مواجه شد که از او می خواستند تا در لندن بماند، اما کلینزمن با احترام به همه آنها راهی باواریا شد تا بار دیگر شاگردی قیصر فوتبال را بکند.
* رکورد بی نظیر و قهرمانی اروپا
سال 1996 سالی پربار برای کلینزمن بود. تیم بایرن مونیخ با بهره جستن از مهاجمی مثل او در کنار «پاپن» فرانسوی هم فاتح بوندس لیگا شد و هم قهرمان جام یوفا. کلینزمن در آن سال 15 بار برای بایرن در اروپا گل زد تا رکوردی جاودانه را از خود به یادگار بگذارد- رکوردی که هنوز شکسته نشده است- در همان سال تیم ملی آلمان موفق شد برای سومین بار فاتح جام ملتهای اروپا شود تا کاپیتان کلینزمن جام خوش نقش اروپا را از دستان ملکه پیر انگلیس دریافت کند.
وی پس از آن راهی ایتالیا شد و سالهای پایانی بازی اش را در ایتالیا گذراند. هر چند که تاریخ دقیق خداحافظی او سال 1998 بود.
کلینزمن در مجموع بازیهای باشگاهی موفق شد 232 گل را در 514 بازی به ثمر برساند و در رده ملی نیز با 108 بازی و 47 گل، دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال آلمان پس از گردمولر لقب گیرد.
دوران مربیگری او را نیز حتماً به خاطر دارید که چگونه تیم پیر و فرتوت آلمان را بار دیگر راهی قله افتخار کرد و با کسب مقام سومی برای کشورش از تیم ملی کناره گیری کرد.
این همه زندگی ورزشی کلینزمن طی سالیانی که از عمرش می گذرد، بود و او همیشه به عنوان یک چهره محبوب در جهان فوتبال شناخته می شود.
کلینزمن هرگزمادیات را فدای خوی انسانی نکرد و با کمک به مردم فقیر و آسیب دیده نقاط مختلف جهان نام خود را به عنوان فردی خیر بر سر زبانها انداخت.
وی هم اکنون به همراه همسرش «دبی-چاین» و دو فرزندش «جاناتان و لیلا» در سواحل کالیفرنیا (هانتینگتون) زندگی می کند.
* کلینزمن در قاب کوچک
متولد: 30 جولای 1964
قد: 182 سانتی متر
محل تولد: گوپینگن (نزدیک اشتگارت)
افتخارات: مرد سال فوتبال آلمان 1988 و 1994
مرد سال فوتبال انگلیس 1995
قهرمان جام یوفا با تیمهای اینتر 1991 و بایرن مونیخ1996
قهرمان جهان 1990- اروپا 1996 و مدال برنز المپیک 1988 سئول